De hele gang van zaken rond het Spoorzoneproject blijft een schimmige gebeurtenis. Als gevolg van halfslachtige voorbereidingen zitten we nu al op twee jaar vertraging. De waterstanden zouden nu de oorzaak zijn van de laatste vertraging van een jaar. Nu bleek, tijdens de commissievergadering van donderdag 12 januari jl., dat de waterstanden niet waren gewijzigd, zoals het college ons wilde laten geloven, maar dat er verkeerde berekeningen waren gemaakt. Hoe is het mogelijk? Hierdoor een extra schadepost van miljoenen euro’s. Wie dat gaat betalen is nog niet bekend en de raad………kijkt ernaar en gaat over tot de order van de dag. Onbegrijpelijk en onaanvaardbaar. De toezegging van de wethouder dat er nu een nieuwe robuuste planning zal worden gemaakt, neemt een ieder voor lief, zo lijkt het.
Als we het woordenboek erbij halen om de exacte betekenis van het woord robuust te achterhalen lezen we het volgende :
1. krachtig en stevig
2. kenmerkende perceptie van sommige soorten olijfolie, die bij het proeven in de mond een gevoel van dichtheid en kleverigheid veroorzaken
3. statistische methode die bij benadering blijft gelden, als van de voorwaarden wordt afgeweken, waaronder hij mag worden toegepast, of statistische grootheid, die ongevoelig is voor extreme waarden
De mensen van Prorail gaven aan dat wat onder uitleg 3. wordt aangegeven in feite de uitleg moet zijn van de robuuste planning die de wethouder bedoelt. Deze uitleg betekent in feite dat wat er ook gebeurt, de robuuste planning altijd moet worden gehaald. Een nieuwe robuuste planning, zoals de wethouder aangaf, betekent dat de vorige robuuste planning niet robuust was. In gemeenteland en zeker bij het Spoorzone project wordt het woord ‘robuust’ dus gebuikt zonder dat men beseft wat daarvan de consequentie is.
De wethouder gaf tijdens de vergadering aan dat men met alle partijen bij dit project ‘schouder aan schouder’ optrekt. De verzoenende toon waarmee zij de blunders van diverse partijen goed lijkt te praten, leidt bij ons tot een vreemde smaak in de mond. En dat doet ons vermoeden dat wanneer wethouder Junius het woord robuust gebruikt, zij toch echt doelt op de 2e betekenis van het woord (gevoel van dichtheid en kleverigheid in de mond) en dat zij een
‘ schouder aan schouder’ houding verward met een ‘lepeltje-lepeltje’ relatie . En dat met alle financiële consequenties voor de gemeente Delft. Dat kan en mag toch niet de bedoeling zijn.
Het blijft vreemd dat men stelt dat de vertraging van het project niet tot extra overlast zorgt. Dat gelooft toch niemand? Een vertraging van twee jaar betekent dat Delft twee jaar langer dan ‘robuust’ gepland aan dit project vastzit. Het kan niet anders dan dat dit tot de nodige extra overlast zal leiden.
Stadsbelangen vindt dat de raad zich nog kritischer moet opstellen bij dit project. Hierbij is een wethouder die zich alleen met dit project bezighoudt absolute noodzaak. Wij schreven dat al in ons verkiezingsprogramma. De belangen en risico’s voor onze stad zijn te belangrijk om dit project door een portefeuillehouder te laten aansturen die de aandacht ook nodig heeft bij andere belangrijke zaken.
Wat Stadsbelangen betreft stopt het college met de ‘lepeltje, lepeltje’ houding en gaat Delft over naar de echte robuuste planning die ongevoelig is voor extreme waarden. Dan pas zijn we in staat om het Spoorzone project tot een goed einde te brengen. En als de nieuwe robuuste planning in de toekomst vervangen moet worden door
weer een nieuwe robuuste planning, dan is er maar één oplossing. Een nieuwe robuuste portefeuillehouder onder verwijzing naar uitleg 1 en 3.
Stadsbelangen Delft
Aad Meuleman
Werner Bremer
