Het trieste bericht dat de lichamen van Julian en Ruben zijn gevonden, heeft een schok in Nederland veroorzaakt. Ongeloof, verdriet, onbegrip en niet te bevatten. De politieke groepering Stadsbelangen Delft leeft intens mee met de moeder en familie van deze jongens. Tijd om dit verdriet te verwerken zal voor hen zwaar zijn en dat heeft nu prioriteit.
Dat neemt niet weg dat inmiddels gebleken is, dat tien instanties betrokken waren bij de situatie van het gezin. Het zoveelste gezinsdrama heeft zich nu voltrokken en steeds weer horen we: ‘het gezin was bekend bij Bureau Jeugdzorg’. Ook in de zaak – die heel Nederland dagenlang in de greep hield – rondom de broertjes Ruben en Julian, waren meerdere hulpverlenende instanties betrokken. En opnieuw kun je daar vele vraagtekens bij zetten. De praktijk laat herhaaldelijk zien dat verschillende hulpverlenende instanties TE veel en TE vaak langs elkaar heen werken. De beeldvorming van deze hulpverlenende instanties krijgt op deze wijze een steeds negatiever karakter, omdat men er schijnbaar niet van wilt leren. Niet één instantie die dit drama heeft kunnen voorkomen.
Hoewel alle ‘in and outs’ op dit moment nog niet bekend zijn, geeft deze situatie wederom aan, dat de hulpverlening in Nederland is uitgegroeid tot vele ‘onnodige’ of ‘overbodige’ instanties, die niet alleen veel geld kosten, maar volstrekt onvoldoende met elkaar communiceren dan wel in staat zijn problemen daadwerkelijk en effectief op te lossen. Elk gezinsdrama dat zich opnieuw voltrekt is er ons inziens één te veel.
En Stadsbelangen Delft heeft hiervoor al vaker gewaarschuwd. (zie bijvoorbeeld publicaties van oa. Bram Stoop of https://www.stadsbelangendelft.nl/?p=4570) Te veel instanties. Of het nu gaat om bijvoorbeeld armoede, schuldhulpverlening of jeugdzorg, voor bijna elke punt, komma is wel een instantie in het leven geroepen en men doet er vooral alles aan om de eigen toko in stand houden. Het lijkt ten koste te gaan van degene die de hulp zo hard nodig heeft. Je mag van dit soort hulpverlenende instanties, waaronder in deze situatie Bureau Jeugdzorg, toch op z’n minst verwachten dat er deskundigen, goed opgeleiden, zorgvuldig en betrokken mensen werken met kennis van zaken. En daarnaast ook hun verantwoordelijkheid kennen en nemen.
Of verwachten wij soms te veel van deze instanties? De toenemende bureaucratie draagt er aan bij dat er kostbare tijd en energie verloren gaat om die spreekwoordelijke pet dezelfde kant op te zetten en de daad bij het woord te voegen. Wellicht dat het aantal zorgaanvragen hen boven de pet groeit, want te veel mensen voelen zich vaak niet gehoord of geholpen, terwijl ingrijpen op het moment zelf noodzakelijk is.
Tijdens de eerste armoede conferentie, die destijds door de toenmalige wethouder Bolten werd georganiseerd in de TU, werd mij gevraagd, wanneer de armoede zou zijn opgelost. Er waren ruim 250 professionals aanwezig. Ik antwoordde: ‘als we over twee jaar weer een armoedeconferentie houden en er dan nog maar 30 professionals in deze zaal aanwezig zijn’.
Wellicht een gechargeerd antwoord, maar Stadsbelangen Delft hoopt vurig dat de trieste ontwikkelingen rond Julian en Ruben eindelijk eens de ogen opent van de beleidsmakers. De hulpverlening moet overzichtelijk met korte lijnen en effectief worden ingericht. En vooral adequate communicatie van degenen die bij welk gezin of burger dan ook zijn betrokken. Dan kunnen wellicht afschuwelijke drama’s worden voorkomen.
Stadsbelangen Delft
Aad Meuleman
